کد مطلب:148534 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:136
حسین در کنار پدر
پس از كشته شدن عثمان (كه در اواخر سال 35 هجری رخ داد) مردم با حضرت علی علیه السلام بیعت كردند، حضرت برای اتمام حجت، و سركوبی ظالمان و حمایت از مستضعفان، زمام امور حكومت را به دست گرفت و چهار سال و نه ماه و چند روز خلافت كرد.
در این مدت كوتاه، دنیاپرستان از خدا بی خبر حوادث بزرگ از جمله جنگهای خانمانسوز جمل، صفین و نهروان را به وجود آوردند و سرانجام آن حضرت را در محراب عبادت به شهادت رساندند.
امام حسین علیه السلام كه در این وقت بیش از سی سال داشت همراه برادرش امام حسین علیه السلام و سایر یاران علی علیه السلام در جنگ جمل و صفین و نهروان شركت می كرد و دوش به دوش پدر با دشمن می جنگید. [1] .
در جنگ صفین كه بزرگترین جنگ، در زمان خلافت علی علیه السلام با معاویه بود و 18 ماه طول كشید، در آغاز ماه صفر سال 37 هجری، علی علیه السلام سپاه خود را در برابر سپاه بسیار دشمن آماده ساخت، فرماندهی ناحیه ی راست لشگرش را به حسن علیه السلام و حسین علیه السلام و عبدالله بن جعفر و مسلم بن عقیل واگذار نمود و فرماندهی طرف چپ لشگر را به محمد حنفیه و محمد بن ابی بكر و هاشم مرقال سپرد. [2] .
با توجه به اینكه، معاویه با 120 هزار نفر به میدان آمده بود و لشگر علی علیه السلام 90 هزار نفر بودند. [3] .
این مطلب نیز نقل شده كه: علی علیه السلام فرزند دیگرش محمد حنفیه را بیشتر به میدان می فرستاد، بعضی از منافقین به او گفتند: پدرت جان تو را به خطر می اندازد، اما در مورد دو برادرت حسن و حسین علیهماالسلام
چنین نمی كند؟ او در پاسخ گفت: «برادرهایم حسن و حسین علیهماالسلام همانند دو چشم پدرم هستند و من همانند دست پدر و دست باید چشم را حفظ كند.» [4] .
و این به خاطر آن بود كه حسن و حسین علیهماالسلام دو امام بعد از علی علیه السلام برای رهبری آینده مسلمانان، حفظ شوند.
امام حسین علیه السلام علاوه بر مبارزه دوش به دوش پدر، در امور دیگر، مانند: امور سیاسی، قضایی، فرهنگی و اجتماعی نیز یار پدر و به تعبیر محمد حنفیه چشم پدر بود، به خصوص در مورد رسیدگی به امور مردم و رفع مشكلات آنها و پاسخ به مسایل علمی و احكام دینی همواره در كنار پدر می درخشید به عنوان نمونه نظر شما را به موارد زیر جلب می كنم:
در این مدت كوتاه، دنیاپرستان از خدا بی خبر حوادث بزرگ از جمله جنگهای خانمانسوز جمل، صفین و نهروان را به وجود آوردند و سرانجام آن حضرت را در محراب عبادت به شهادت رساندند.
امام حسین علیه السلام كه در این وقت بیش از سی سال داشت همراه برادرش امام حسین علیه السلام و سایر یاران علی علیه السلام در جنگ جمل و صفین و نهروان شركت می كرد و دوش به دوش پدر با دشمن می جنگید. [1] .
در جنگ صفین كه بزرگترین جنگ، در زمان خلافت علی علیه السلام با معاویه بود و 18 ماه طول كشید، در آغاز ماه صفر سال 37 هجری، علی علیه السلام سپاه خود را در برابر سپاه بسیار دشمن آماده ساخت، فرماندهی ناحیه ی راست لشگرش را به حسن علیه السلام و حسین علیه السلام و عبدالله بن جعفر و مسلم بن عقیل واگذار نمود و فرماندهی طرف چپ لشگر را به محمد حنفیه و محمد بن ابی بكر و هاشم مرقال سپرد. [2] .
با توجه به اینكه، معاویه با 120 هزار نفر به میدان آمده بود و لشگر علی علیه السلام 90 هزار نفر بودند. [3] .
این مطلب نیز نقل شده كه: علی علیه السلام فرزند دیگرش محمد حنفیه را بیشتر به میدان می فرستاد، بعضی از منافقین به او گفتند: پدرت جان تو را به خطر می اندازد، اما در مورد دو برادرت حسن و حسین علیهماالسلام
چنین نمی كند؟ او در پاسخ گفت: «برادرهایم حسن و حسین علیهماالسلام همانند دو چشم پدرم هستند و من همانند دست پدر و دست باید چشم را حفظ كند.» [4] .
و این به خاطر آن بود كه حسن و حسین علیهماالسلام دو امام بعد از علی علیه السلام برای رهبری آینده مسلمانان، حفظ شوند.
امام حسین علیه السلام علاوه بر مبارزه دوش به دوش پدر، در امور دیگر، مانند: امور سیاسی، قضایی، فرهنگی و اجتماعی نیز یار پدر و به تعبیر محمد حنفیه چشم پدر بود، به خصوص در مورد رسیدگی به امور مردم و رفع مشكلات آنها و پاسخ به مسایل علمی و احكام دینی همواره در كنار پدر می درخشید به عنوان نمونه نظر شما را به موارد زیر جلب می كنم:
[1] الاصابه، ج 1، ص 333.
[2] مناقب ابن شهر آشوب، ج 3، ص 167.
[3] مدرك قبل، ص 167.
[4] منهاج الدموغ، ص 259، - مطابق نقل ديگر، همين اعتراض، به حضرت علي (ع) شد، آن حضرت فرمود: «حسن و حسين دو چشم من هستند ولي محمد حنفيه دو دست من و من به وسيله ي دستهايم از چشمهايم دفاع مي كنم.» (شرح نهج البلاغه ابن ابي الحديد، ج 1، ص 244 و ج 2، ص 334.(.